Trauma - Graham Masterton

Tytuł oryginału: Trauma

Tłumaczenie: Paweł Wieczorek

Stron: 262

Wydawnictwo: Replika

Moja ocena: 3/6 - przeciętna

Graham Masterton to popularny angielski pisarz horrorów i thrillerów, jakiś czas temu po raz pierwszy sięgnęłam po jedną z jego książek, która przypadła mi do gustu. Kiedy w ręce wpadła mi Trauma bez wahania ją wypożyczyłam, tym bardziej że w dość szybkim czasie dorobiła się wiele pozytywnych opinii. Książka zawiera w sobie powieść pod tytułem Bonnie Winter i dwa opowiadania. Nie przepadam za krótkimi formami, więc skupię się przede wszystkim na powieści, która nadaje charakter całej książce.

Bonnie Winter, główna bohaterka, to kobieta, która stara się sprostać problemom dnia codziennego. Jej siedemnastoletni syn wdał się w bójkę i grozi mu sprawa w sądzie. Mąż Bonnie to bezrobotny, wiecznie mający pretensje leń, który całe dnie przesiaduje na kanapie przed telewizorem z piwem w ręce. Kobieta pracuje na dwóch etatach, aby związać koniec  z końcem. Jej praca jest dość oryginalna i zazwyczaj wzbudza niedowierzanie, podziw, albo i obrzydzenie u osób trzecich. Bonnie zajmuje się sprzątaniem miejsc zbrodni, co za tym idzie widziała wiele makabrycznych sytuacji i wie doskonalone, do jakiego koszmaru ludzie są zdolni. Pewnego dnia kobieta znajduje larwę motyla w miejscu potwornej tragedii. W kolejnych sprzątanych domach ponownie natyka się na ten dziwny okaz, który daje do przebadania znajomemu znawcy. Okazuje się, że motyl ten wiąże się z aztecką legendą.

Pomysł na fabułę: sprzątanie miejsc zbrodni i motyw z złowrogą legendą mają w sobie ogromny potencjał na przyzwoity horror, jednak Masterton bardziej podszedł w kierunku thrillera psychologicznego, co mnie rozczarowało. Czytając, cały czas czekałam na jakiś zwrot akcji, na coś zaskakującego i mrocznego, a otrzymałam portret trzydziestoletniej kobiety, która ma problemy małżeńskie. Sylwetka bohaterki jest bardzo dobrze zarysowana, autor skupił się na jej osobie, w realistyczny sposób oddając jej filozofię życiową i emocje, które nią targały. Miałam wrażenie, że cały ten ponury motyw z siłami nadprzyrodzonymi był tylko tłem dla postaci Bonnie, która jest podstawą i najważniejszą osobą w całej powieści. W książce oczywiście nie zabrakło nieco makabrycznych obrazów, które wydawały się bardzo autentyczne, ale niestety czuję lekki niedosyt.

Powieść czytało się szybko za sprawą lekkiego stylu, ale przyczepię do leniwej akcji, w powieści naprawdę niewiele się działo. Trauma mnie nie porwała, nie miałam tego uczucia, że muszę jak najszybciej przeczytać i poznać zakończenie. Masterton miał naprawdę niezły pomysł i potrafi wprowadzić czytelnika w odpowiedni klimat, ale niestety czegoś mi zabrakło. Fani dynamicznej akcji i krwawych horrorów mogą się rozczarować, ale miłośnicy powieści psychologicznych z niewielkimi elementami grozy będą zadowoleni. Ja stoję tak pomiędzy i mam pewność, że jeszcze sięgnę po inne książki Mastertona. Trauma to dopiero moje drugie podejście do jego twórczości, jeszcze nie wyrobiłam sobie opinii i nie wiem, na co stać autora.