Marina - Carlos Ruiz Zafón

Tytuł oryginału: Marina

Tłumaczenie: Katarzyna Okrasko & Carlos Marrodan Casas

Stron: 302

Wydawnictwo: MUZA SA

Moja ocena: bardzo dobra

Jakiś czas temu czytałam Cień wiatru i historia stworzona przez Zafóna mnie zafascynowała. Sama nie wiem, dlaczego nie sięgnęłam po inne książki tego autora. Ostatnio wpadła mi w ręce Marina i mogę szczerze powiedzieć, że proza Zafóna potrafi oczarować, przenieść nas w baśniowy nastrój i zaintrygować sekretami.

Akcja rozgrywa się w Barcelonie pod koniec lat siedemdziesiątych ubiegłego stulecia. Głównym bohaterem, jak i narratorem powieści jest Óskar Drai, piętnastoletni chłopak, który mieszka w internacie. Pewnego dnia wybrał się na spacer i trafił do na pozór opuszczonego domu. Usłyszał muzykę i zahipnotyzowany pięknym głosem wszedł do środka. Wiedziony strachem zupełnie niezamierzenie kradnie stary zegarek. Kilka dni potem, w skutek wyrzutów sumienia swoim postępkiem, wraca w tamto miejsce i spotyka dziewczynę imieniem Marina.

Z całą pewności znajomość z Mariną spowodowało, że z jego życia zniknęła rutyna. Dziewczyna zaciągnęła go na stary cmentarz i opowiedziała historię o pewnej kobiecie, która co miesiąc o tej samej porze przychodzi na bezimienny grób. Zaciekawieni postanowili ją śledzić i wplątali się w tajemniczą i niebezpieczną historię. Ich przygoda zaczęła się rozkręcać, a my poznajemy coraz bardziej intrygujące i niespodziewane wątki.

Książkę czyta się bardzo szybko, a opowiadana historia naprawdę wciąga. Fascynująca zagadka z przeszłości, której budzący strach, a nawet i odrazę ciąg dalszy dotyka naszych bohaterów, którzy starają się rozwikłać łamigłówkę. Sami nie wiedzą, dokąd ich to zaprowadzi i z pewnością nie spodziewali się takiego obrotu sprawy. Znajomość z Mariną i jej ojcem wywarła duży wpływ na Óskara. Chłopak zakochał się w dziewczynie, która również skrywa swoją tajemnicę, poznajemy również przeszłość ojca Mariny, który jest artystą. Te wszystkie wątki składają się na interesującą całość, a każda historia naszych bohaterów ma w sobie coś wyjątkowego.

Zafón stworzył mroczny, baśniowy klimat pośród niekończących się uliczek Barcelony i budowli, które czasy swojej świetności mają już dawno za sobą, ale nie straciły pewnego uroku. Mamy wrażenie, że każdy zaułek ma swój sekret, a w powietrzu wisi niepokojąca tajemnica. Dzięki opisom bez problemu wczułam się w tę swoistą atmosferę Barcelony owianej nutką grozy. Poznajemy fascynującą historię, w której nie zabrakło miłości, ale również chorych ambicji i eksperymentów na modłę doktora Frankensteina. Książka ma niezwykły klimat, ciekawy pomysł w rewelacyjnej oprawie. Serdecznie polecam.