Duch ognia - Graham Masterton

Tytuł oryginału: Fire Spirit

Tłumaczenie: Paweł Wieczorek

Stron: 383

Wydawnictwo: Albatros

Moja ocena: dobra

Graham Masterton to autor wielu bestsellerowych powieści grozy i zastanawiam się, dlaczego wcześniej nie sięgnęłam po jego książki. Jestem wielką fanką tego gatunku, uwielbiam się bać, więc z chęcią czytam horrory. Najwyższy czas było poznać pana Mastertona i wybór padł na Ducha ognia, ponieważ opis na okładce mnie zaintrygował. Jakie były moje wrażenia? O tym za chwilę.

Ruth Cutter jest inspektorem pożarowym, a jej praca polega na znalezieniu przyczyny wybuchu ognia. Sprawa, którą teraz się zajmuje, nie może dać jej spokoju, ponieważ nie potrafi znaleźć racjonalnego wytłumaczenia. Zwęglone zwłoki musiały palić się w bardzo wysokiej temperaturze, ale nigdzie w  pobliżu nie ma kropli benzyny, nie doszło do spięcia elektrycznego, nie ma śladu żadnych chemikaliów. Ruth nie umie wyjaśnić, skąd pojawił się ogień, ale sceptycznie podchodzi do koncepcji samozapłonu. Dochodzi jednak do kolejnych niewyjaśnionych pożarów, a sprawcami są trzej sadystyczni mężczyźni. Za każdym razem na miejscu pożaru pojawia się trzynastoletni chłopak, który zaczyna prześladować Ruth i jej rodzinę. Okazuje się, że nastolatek ma wiele wspólnego z pożarami i ofiarami. Gdzie należy szukać wyjaśnienia? Córka Ruth zaczyna słyszeć szepty ludzi, próbujących wydostać się z piekła i to jest kluczem do rozwiązania sprawy.

Sam pomysł na fabułę jest intrygujący: zmarli wracają z piekła, aby odbyć osobliwe egzorcyzmy, które mają pomóc im w osiągnięciu spokoju. Składają rytualne ofiary w sposób bezduszny i przerażający. Nie ma tu mowy o duchach, które robią trochę szumu, postraszą i znikają. U Mastertona pośmiertne odwiedziny mają zupełnie inny wymiar, te istoty z piekieł są okrutne i nie znają umiaru w swoim działaniu. Ich ofiary doznają mnóstwa upokorzeń i bólu, a na zakończenie zostają spalone żywcem. Opisy są bardzo dosadne i obrazowe, momentalnie pobudzają wyobraźnię i powodują odrazę. Lubię mocne lektury, ale czytając niektóre fragmenty czułam większe zniesmaczenie niż strach. Nie mogę jednak zaprzeczyć, że książka robi wrażenie.

Literatura grozy to coś, co lubię najbardziej i jak na pierwsze spotkanie z autorem, nie było źle. Akcja prędko się rozkręciła, cały czas coś się dzieje, nie brakuje koszmarnych i okropnych scen, a wątek życia po śmierci i chęć zemsty jest interesujący. Co prawda bohaterowie wydali mi się trochę bez wyrazu, ale w końcu autor skupił się przede wszystkim na opisywaniu okrutnych morderstw, które wysuwają się tu na pierwszy plan i nadają charakter całej lekturze. Duch ognia wciąga, ale będzie kiepskim wyborem dla osób wrażliwych, ponieważ będą chciały odłożyć powieść po kilkunastu stronach. Dawno nie czytałam tak obrzydliwej książki i na pewno sięgnę po inne powieści Mastertona.