Dotyk strachu - Erica Spindler

Tytuł oryginału: Bone Cold

Tłumaczenie: Krzysztof Puławski

Stron: 496

Wydawnictwo: Mira Harlequin

Moja ocena: 4,5/6

Erica Spindler to jedna z tych autorek, które w swoich powieściach łączą kryminał z wątkiem romantycznym. Jestem ciekawa, czy lubicie takie zestawienie? Drażnią Was miłosne wywody w książce, która zasadniczo ma wywołać dreszczyk strachu, czy nie zwracacie na to uwagi? U Spindler to połączenie jest dość subtelne, ponieważ romans bohaterów jest tylko dodatkiem do intrygi kryminalnej, która jest nieźle zakręcona. Ale do rzeczy! Dotyk strachu, wcześniej wydany po innym tytułem - Tylko chłód, można określić właśnie jako thriller romantyczny. Jest to moje kolejne podejście do twórczości tej autorki i chyba lubię ją coraz bardziej, po raz kolejny pozytywnie mnie zaskoczyła.

Anna ma za sobą traumatyczne przeżycie z dzieciństwa, ponieważ jako trzynastolatka została porwana. Porywacz liczył na okup i nie szczędził w środkach, aby zrobić wrażenie na rodzicach porwanej dziewczynki. Annie udało się uciec, ale już nigdy nie czuła się bezpiecznie. Mija ponad dwadzieścia lat i teraz kobieta mieszka w Nowym Orleanie, pracuje w kwiaciarni, a swój czas przeznacza głównie na pisanie powieści sensacyjnych, które niestety nie cieszą się dużym uznaniem. W jej w miarę ustabilizowane życie wkracza kolejny koszmar. Najpierw pojawią się niepokojące listy od jedenastoletniej dziewczynki, a później znika bliska przyjaciółka Anny. Policja natomiast zajmuje się morderstwami, którymi ofiarą padają rudowłose kobiety. Anna okazuje się ogniwem łączącym te sprawy i jest przekonana, że jej dawny prześladowca powrócił.

Pomysł na intrygę jest naprawdę niezły, co przede wszystkim można zawdzięczać kreacji czarnego bohatera. Z jednej strony pojawiają się dowody, które kierują podejrzenia do konkretnej osoby, ale mamy również świadomość, że coś tu nie pasuje. Autorka skutecznie myli tropy i dodaje kilka pobocznych wątków, które odwracają uwagę. Mogę jej jedynie zarzucić, że na początku dała małą podpowiedź, dzięki której teorie spiskowe same rodzą się w głowie i okazują się bliskie prawdy, ale mimo to zakończenie zaskakuje i za to ogromny plus. Momentami nie mogłam zrozumieć postępowania głównej bohaterki, bo zachowywała się jak te wszystkie postacie w sztampowych horrorach. Wiecie, sceneria typu: odległe miejsce, gdzie wiatr przeraźliwie huczy, wilki wiją, pod rozłożystymi drzewami stoi wielki opuszczony dom, a jakaś niewinna osóbka powoli sięga do klamki, chcąc otworzyć drzwi. Wszyscy krzyczą nie rób tego, bo wiadomo, że tam stoi seryjny morderca z piłą mechaniczną w ręce, a ona i tak wchodzi, czy coś w tym rodzaju. I właśnie Anna pchała się bezmyślnie w takie niebezpieczne sytuacje, ale rozumiem, to w końcu kryminał, inaczej być nie może. Obok oczywiście pojawia się przystojny i pewny siebie policjant, czyli sylwetki bohaterów nie są może strasznie oryginalne, ale spełniają swoje zadanie, postaci zyskują sympatię w mniejszym lub większym stopniu.

Erica Spindler ma niezwykle lekkie pióro, a może to zasługa tłumacza, bo mimo swojej objętości książkę czyta się w ekspresowym tempie. Zresztą fabuła jest tak skonstruowana, że nie pozwala na nudę, zawsze coś się dzieje i nie ma przestojów w akcji. Jak już wspomniałam romans zgrabnie przeplata się z wątkiem sensacyjnym, a do tego dodać jeszcze kilka drobniejszych wątków i mamy naprawdę wciągającą lekturę. Kolejną zaletą jest również aspekt psychologiczny, który przypadł mi do gustu, ponieważ lubię podobne motywy. Autorka odważyła się na analizę ludzkiej psychiki, co widać choćby na przykładzie Anny, ponieważ sytuacja bohaterki pokazuje, jak traumatyczne zdarzenie z dzieciństwa może wpłynąć na dorosłe życie. Dotyk strachu zapewnił mi kilka godzin rozrywki i jeśli lubicie podobne historie, to nie zawiedziecie się na książce Spindler.