Pudełko w kształcie serca - Joe Hill

Tytuł oryginału: Heart Shaped Box

Tłumaczenie: Paulina Braiter

Stron: 326

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Pudełko w kształcie serca to debiutancka powieść Joego Hilla, a właściwie Josepha Hillstorma Kinga. I nie jest to zbieżność nazwisk, Joe jest synem Stephena Kinga i poszedł w ślady ojca, pisząc horrory. Zaczął wydawać pod pseudonimem, aby nie czerpać korzyści z popularności ojca i udało mu się zyskać uznanie wśród czytelników. Wiedząc jednak, że Joe Hill jest synem najpopularniejszego pisarza grozy, chyba nie da się uniknąć porównań i pytań, czy jego książki są równie dobre. I właśnie  dlatego skusiłam się na Pudełko w kształcie serca, bardziej z czystej ciekawości niż z zamiłowania do horrorów.

Jude Coyne to słynny gwiazdor rocka, ale najgłośniejszą karierę ma już za sobą. Już dawno stuknęła mu pięćdziesiątka i czasy tras koncertowych i wszelakich libacji poszły w zapomnienie. Jego małżeństwo dawno się rozpadło, ale nie może narzekać na brak zainteresowania ze strony chętnych i młodych kobiet. Teraz mieszka z nim Georgia (do swoich tymczasowych partnerek nigdy nie zwracał się po imieniu, zawsze nazywał je jak stan, z którego pochodzą), wcześniej była Floryda, która nawet po swojej śmieci wywarła ogromny wpływ na jego życie. Jude ma również dość specyficzne hobby, zbiera wszystko co makabryczne i natychmiast się decyduje kupić ducha, którego oferowano na internetowej aukcji. Jude otrzymuje pudełko w kształcie serca, a w nim garnitur nieboszczyka i oczywiście ducha w pakiecie, który ma swoje niecne plany.

Książka jest na swój sposób klimatyczna przede wszystkim za sprawą głównego bohatera - stary i już nieco zdezelowany rockman ze swoją przeszłością, którego raczej nikt nie zaprasza do cioci na herbatę. Na pewno nie jest to wyidealizowana i ułożona postać, z Jude’a to raczej parszywy drań, ale nie da się go nie polubić. Oczywiście pojawiają się wstawki o życiu, które prowadził wcześniej jako członek zespołu rockowego, czyli pełne wrzasków na scenie o śmierci i szatanie, mocno zakrapianych imprez i ćpania na potęgę. Jude ma charakter, jest to postać ciekawa (wspomniane jest też o jego marnym dzieciństwie i niełatwych relacjach z ojcem) i dobrym pomysłem było wykreowanie właśnie takiego bohatera. Ten rockowy klimat daje się odczuć, często pojawiają się nawiązania do innych grup muzycznych o nieco mocniejszym brzmieniu, może nawet tytułowe pudełko w kształcie serca było inspirowane piosenką Nirvany – Heart Shaped Box, ale to już moje domysły.

Ważna kwestia, Pudełko w kształcie serca ma być horrorem, a horror z założenia ma być straszny, budzić grozę, spowodować ciarki na plecach, po prostu wywołać choć minimalne uczucie strachu, tak by przynajmniej wypadało. (Tak na marginesie, jakakolwiek książka tak na Was podziałała?) Nie tym razem i autorowi mogę zarzucić, że ten horror nie jest horrorem. Owszem, był duch, nawet całkiem wredny i złośliwy, potem jakaś próba seansu spirytystycznego, ale to nie wystarczyło. Autor skupił się również na aspekcie psychologicznym i grozę może tu budzić wątek molestowania nieletniej. Sama fabuła była nieco uboga, Jude dostał garnitur wraz z szumowiną zza światów, która chciała mu zrobić krzywdę, więc Jude wsiada w samochód i ze swoją obecną towarzyszką życia jedzie rozwiązać problem, a po drodze dociera do niego prawda o śmierci jego byłej dziewczyny. To tak w największym skrócie.

Muszę przyznać, że książka może nie tyle mnie nużyła, co nie miałam oporów by ją na moment odłożyć. Historia ciągnęła się bez większych atrakcji, ale na szczęście ostateczna konfrontacja z duchem była nie najgorsza i nareszcie działo się coś konkretnego. Podobał mi się ten rockowy akcent, opisy są dość sugestywne bez niepotrzebnego lania wody, pomysł z duchem dobry, ale książka na kolana mnie nie rzuciła, zabrakło dreszczyku emocji, jakiegoś mocnego uderzenia. Myślę, że autor jeszcze nie pokazał wszystkiego na co go stać, więc daję mu kredyt zaufania i na pewno sięgnę po inną jego powieść.