W ciemnościach strachu - Maxime Chattam

Tytuł oryginału: In Tenebris

Tłumaczenie: Joanna Kluza

Stron: 496

Wydawnictwo: Sonia Draga

W ciemnościach strachu to druga część trylogii Maxime Chattama. W większości opinii huczy, że to mrożący krew w żyłach thriller, trzymająca w napięciu i przerażająca książka, a po zakończeniu lektury trzeba spać przy zapalonym świetle etc. Obok takiej rekomendacji nie można przejść obojętnie, prawda? Muszę przyznać, że pierwszy tom był naprawdę niezły, ale czy druga część trzyma poziom? Chattam i tym razem mnie nie zawiódł i jeśli chodzi o kryminały to ten autor z pewnością zasługuje na uwagę.

Joshua Brolin, którego można poznać w pierwszej części trylogii Chattama, pracuje jako prywatny detektyw i teraz zajmuje zaginięciem młodej dziewczyny. Trop prowadzi go do Nowego Jorku i w pewnym momencie jego dochodzenie łączy się ze sprawą, nad którą pracuje policjantka Annabel  O’Donnel. Prowadzi śledztwo kobiety, którą znaleziono w parku nagą i oskalpowaną. Okazuje się, że ofiar jest o wiele więcej i najprawdopodobniej policjanci mają do czynienia z sektą. Joshua i Annabel dzielą się spostrzeżeniami i wspólnymi siłami starają się złapać mordercę.

Ciekawym zabiegiem było prowadzenie śledztwa na dwóch poziomach. Grupa Annabel prężnie posuwała się do przodu, badając poszczególne tropy, które doprowadzały do makabrycznych wniosków. Równocześnie sprawą zajmował się Joshua, który miał nieco inne podejście w sposobie zdobywania informacji. Jako ekspert w profilowaniu przestępców potrafił też dostrzec niuanse, którym innym umykały. To właśnie ten bohater, w moim przekonaniu, jest najbardziej interesującą postacią (no może z wyjątkiem tajemniczego Kalibana i jego koszmarnych tendencji) ze względu na umiejętność wgłębienia się w podświadomość zabójcy i zrozumienia jego chorych fantazji. Ciekawym dopełnieniem było też kilka informacji o seryjnych mordercach, w jaki sposób działają, o ich motywach i co ich tak naprawdę nakręca. I najważniejsze, czyli kreacja czarnego charakteru, bo bez niego przecież zbrodni nie będzie, jest naprawdę udana, bo do samego końca nie wiadomo, co skłania go do mordowania tylu osób. W jego postępowaniu długo nie można było znaleźć schematu, w jaki sposób dobiera ofiary.

Jak już wspomniałam W ciemnościach strachu to drugi tom trylogii, ale znajomość pierwszej części (Otchłani zła) nie jest konieczna. Pojawia się delikatne nawiązanie do wydarzeń z poprzedniej książki, bo w końcu bohater jest ten sam, ale autor nie zdradza żadnych istotnych informacji, które mogłyby zepsuć ewentualną lekturę tomu pierwszego. Akcja powieści biegnie w odpowiednim tempie, pojawiają się nowe tropy i to coraz bardziej przerażające. Ilość trupów jest obłędna, a ofiary, którym udało się przeżyć są w potwornym stanie psychicznym. Co wprawiło je w takie przerażanie? Śledztwo idzie naprzód, zmierzając w zupełnie nieoczekiwanym kierunku. Podobał mi się motyw sekty z łacińskimi zwrotami, tajemniczym guru, zagadkami i późniejszy trop z akcentami voodoo – to dopiero są klimatyczne aspekty, które mogą wywołać gęsią skórkę. Jednak nic nie zapowiada takiego zakończenia, fabuła coraz bardziej trzyma w napięciu, na jaw wychodzą ostatnie powiązania, aż następuje makabryczny i niespodziewany finał. Książka bez wątpienia wciąga, a rozwój wypadków jest zaskakujący i robi wrażenie. Polecam.