W milczeniu - Erica Spindler

Tytuł oryginału: In Silence

Tłumaczenie: Klaryssa Słowiczanka

Stron: 480

Wydawnictwo: Mira

Moja ocena: 4/6

Miałam sobie zrobić przerwę od kryminałów, ale nie mogłam się powstrzymać i wypożyczyłam z biblioteki W milczeniu autorstwa Eriki Spindler. Z twórczością tej autorki miałam już do czynienia, więc wiedziałam, czego mogę się mniej więcej spodziewać. Pisarka cieszy się niemałą popularnością wśród miłośników thrillerów, więc pomyślałam, że warto po raz kolejny zaryzykować. Poprzednia jej książka, którą czytałam, nie powaliła mnie na kolana, ale przecież nie będę przekreślać autorki po jednej nieudanej lekturze. Tym razem trafiłam lepiej.

Avery po kilkunastu latach wraca do rodzinnego miasteczka za sprawą tragicznej wiadomości. Jej ojciec, szanowany obywatel, którego wszyscy darzyli sympatią, popełnił samobójstwo. Młodej kobiecie trudno w to uwierzyć, chociaż wszystkie ślady na to wskazują. Podczas robienia porządków Avery znajduje pudełko pełne starych wycinków z gazet, które dotyczyły morderstwa sprzed piętnastu laty. Dlaczego ojciec zbierał te informacje? Wszystko staje się jeszcze bardziej podejrzane, kiedy w miasteczku zostają odnalezione zwłoki kobiety, a pewien mężczyzna ginie w niewyjaśnionych okolicznościach. Czy te sprawy się ze sobą łączą? W Avery rodzi się przypuszczenie, że ojciec wcale nie popełnił samobójstwa, a stał się ofiarą morderstwa.

Erica Spindler miała nienajgorszy pomysł na intrygę kryminalną, może mało oryginalny, ale na pewno wzbudzający zainteresowanie. Akcja toczy się w małym miasteczku, w którym pewna grupa osób postanowiła pilnować porządku, nie zważając na lokalną policję. Organizacja ta miała jednak własne pojęcie o tym, co jest dobre dla społeczności, a ich działalność przeradzała się w niebezpieczny fanatyzm. Można się pokusić o stwierdzenie, że działali na zasadzie sekty, ale mieli nieco inne priorytety i dość potworne sposoby, aby zachować odpowiedni wizerunek miasteczka. Ofiar nie brakuje i autorka wykazała się niemałą wyobraźnią, wymyślając sposób ich śmierci. Nie ma banalnego strzału w głowę, czy uduszenia, jest nieco bardziej makabrycznie, co na pewno znajdzie uznanie wśród fanów thrillerów. To jednak nie wystarczyło, aby stworzyć atmosferę grozy i czystego strachu. W milczeniu nie należy do tego typu lektur, podczas których w napięciu śledzimy akcję, obgryzając paznokcie i wzdrygając się przy najmniejszym szmerze. Niestety, nie jest to mrożąca krew w żyłach historia, że po przeczytaniu będziemy się bali zgasić światło. Nic z tego, książka może wywołać jedynie malutki powiew makabry i spowodować leciutkie ukłucie trwogi.

Dlaczego książka nie zrobiła na mnie takiego wrażenia, jakie oczekuje się podczas czytania thrillerów? Wina przede wszystkim leży po stronie bohaterów, którzy są strasznie schematyczni i do bólu przewidywalni. Autorka oczywiście próbuje nas zmylić, opisując charakter poszczególnych postaci i spróbować wpłynąć na ich odbiór, zapewniając że ten jest dobry, a ten jakiś podejrzany. Jestem jednak przekonana, że miłośnicy kryminałów, od razu przejrzą tę zagrywkę i szybko się domyślą, jak się sprawy naprawdę mają. To niestety psuje przyjemność z czytania. Szybkie odkrycie sprawcy jest dużym minusem i powinno być wręcz niedopuszczalne. Czytając kryminał, lubię czuć tę nieustanną niepewność i zastanawiać się, kto jest mordercą. Tutaj niestety ten aspekt szybko odpadł, pozostało jedynie zastanawiać się nad motywem, który niestety po części również był znany. Jednak nie można było przewidzieć poczynań mordercy i to właśnie było najbardziej intrygujące.

Książkę czyta się naprawdę szybko i przyjemnie, kartki po prostu same uciekają. Autorka nie przytłacza zbędnymi opisami, charakterystyka bohaterów jest pobieżna, ale w zupełności wystarczająca. Akcja toczy się wartko, nie ma chwil przestoju i niepotrzebnego ględzenia o niczym. Język może nie jest bogaty, ale w przypadku takiego lekkiego kryminału nie odgrywa to znaczącej roli i nie przeszkadza w odbiorze. W milczeniu nie jest wymagającą lekturą, ale przyjemnym czytadłem z malutkim dreszczykiem emocji. Sięgając po ten tytuł, nie oczekiwałam żadnej rewelacji, więc nie czuję się rozczarowana i nie narzekam na zmarnowany czas. Mimo kilku mankamentów, książka potrafi trzymać w napięciu, ponieważ pojawiają się nowe wątki, na jaw wychodzą sekrety i akcja idzie naprzód.

Biorąc pod uwagę poprzednią pozycję autorki, którą czytałam, W milczeniu wypada o wiele lepiej. Intryga kryminalna nie jest jakaś najgorsza, chociaż dość przewidywalna. Bohaterowie są w porządku, ale podczas czytania nie poświęciłam im zbyt dużo uwagi. Dla porównania w książkach Charlotte Link pojawia się rewelacyjne studium psychologiczne postaci, w przypadku pani Spindler tego nie uraczymy. Nie mówię, że W milczeniu było beznadziejne, bo spełniło swoje zadanie, książka mnie zaciekawiła i wciągnęła. Nie mogę jej nazwać budzącym grozę thrillerem, ale jest to w miarę dobry kryminał. Lubię takie historie i nie przeszkadzała mi nawet przewidywalność. A na osobach, które rzadko sięgają po taki gatunek, książka może nawet zrobić większe wrażenie.