Miedziana plaża - Jayne Ann Krentz

Tytuł oryginału: Copper Beach

Tłumaczenie: Joanna Nałęcz

Stron: 415

Wydawnictwo: Amber

Moja ocena: 3/6 - przeciętna

Wśród miłośniczek romansów książki Jayne Ann Krentz zajmują miejsce dość wysoko. Autorka ma na swoim koncie nie jeden bestseller, a jej powieści zostały przetłumaczone na 28 języków. Dużą popularnością cieszą się też jej romanse historyczne, które wydaje pod pseudonimem Amanda Quick. Czytałam ze dwie książki tej pisarki, ale nie oszalałam na punkcie jej twórczości. Wiadomo, każdy autor ma w swoim dorobku nieco gorsze tytuły, więc może akurat na takie trafiłam. Ostatnio przyniosłam z biblioteki Miedzianą plażę i zaciekawiona opisem na okładce, zaczęłam czytać. Jakie były moje wrażenie? Na pewno nie spodziewałam się tak… zabawnej lektury.

Główną bohaterką jest Abby, która ma nadprzyrodzone zdolności. Jakie? Potrafi czytać paranormalną energię i rozszyfrowywać kod psi zawarty w starych książkach. W dzieciństwie ten dar przysporzył kobiecie wiele nieprzyjemności, rodzina uważała ją za niezrównoważoną psychicznie i wysłała do specjalnej szkoły. Dzisiaj Abby działa na czarnym rynku kolekcjonerskim i zdobywa stare woluminy, które mają w sobie pokłady niezwykłej siły. Młoda kobieta zaczyna dostawać groźby, szantażysta chce zdobyć legendarny notatnik, a Abby ma złamać zawarty w nim kod. Dziewczyna zawraca się o pomoc do Sama, który jest prywatnym detektywem, ale oprócz tego ma swoje laboratorium i jest specjalistą od wszelakich kryształów. Para zbliża się do siebie, ale nad Abby cały czas wisi niebezpieczeństwo.

Autorka miała dość oryginalny pomysł, ale nie jestem pewna, czy przypadł on mi do gustu. Cała fabuła książki krążyła wokół paranormalnej energii, aktywnych książek i niezwykłej mocy kryształów. Przyznaję brzmi to intrygująco, ale książka mimo wszystko wypadła dość słabo. Już pierwsza sytuacja wywoła mój sceptycyzm, kiedy to główna bohaterka wysłała energię przez książkę, co w efekcie ogłuszyło napastnika, który stracił przytomność. W moim odczuciu było to trochę komiczne. Albo kulminacyjna scena, która przypuszczalnie powinna wywołać napięcie i grozę, u mnie spowodowała wybuch śmiechu. Pierścień, z którego wypływa paranormalna siła, urządzenie napędzane kryształem, które zastępuje rewolwer – może ma to w sobie potencjał na dobrą książkę science fiction, ale w przypadku Miedzianej plaży skłaniało mnie do wariackiego chichotu. W pewnym momencie aż poczułam przesyt tą całą paranormalną siłą, aurą i mentalną energią, troszkę było tego za dużo.

Nie mówię, że Miedziana plaża jest banalną książką, przy której zmarnowałam czas, bo mimo wszystko dobrze się bawiłam przy tej lekturze. Miała w sobie kryminalną intrygę, która może nie była bardzo rozbudowana, ale w pewnym stopniu napędzała akcję. Oczywiście, jak przystało na romans, nie zabrakło rozterek miłosnych wśród tej całej paranormalnej energii. Rozwiązanie zagadki i wątku kryminalnego nie było szalenie zaskakujące, ponieważ czarny charakter znany jest niemal od samego początku, a reszty łatwo się domyśleć. Miedziana plaża ma w sobie trochę sekretów, nadprzyrodzonych zdolności i niebezpiecznych zabawek z dodatkiem gorącego romansu. Książka na pewno przyjmie się z dużym entuzjazmem ze strony fanek autorki, ale ja ani nie polecam, ani nie odradzam. Może Was ta historia zafascynuje, ja raczej potraktowałam ją z przymrużeniem oka.