Fabrykantka aniołków - Camilla Läckberg

Tytuł oryginału: Änglamakersan

Tłumaczenie: Inga Sawicka

Stron: 491

Wydawnictwo: Czarna Owca

Moja ocena: dobra

Camilla Läckberg jest popularną szwedzką pisarką, a jej saga kryminalna bardzo przypadła mi do gustu. Co prawda pierwsza część najmniej mi się podobała, ale w kolejnych tomach widać, że autorka wykonała dobrą robotę. Jej książki to połączenie kryminału z opisem życia w szwedzkiej mieścinie, co w efekcie daje ciekawą i przyjemną lekturę. Fabrykantka aniołków to już ósma część sagi, którą nareszcie miałam okazję przeczytać. Czy Läckberg trzyma poziom? O tym za chwilę.

W tej części autorka również wplata w śledztwo mroczą tajemnicę z przeszłości, co jest dla niej typowe. W 1974 roku z małej wyspy znika cała rodzina. Gdy funkcjonariusze policji dotarli na miejsce zobaczyli pusty dom, w jadalni było nakryte do stołku, posiłki jednak nie zjedzone. Jakby ludzie wyparowali, z wyjątkiem rocznej dziewczynki Ebby. Nie odkryto, co zaszło. Ebba jako dorosła kobieta wraca i postanawia wyremontować ośrodek, którym niegdyś zarządzał jej ojciec. Ma to jej pomóc w uporaniu się z tragicznymi wydarzeniami, które dotknęły ją i jej męża. Jednak na wyspie nie znajduje ukojenia, bo ledwo uchodzi z życiem z pożaru, a później odkrywa ślady krwi pod podłogą. Czy ma to jakiś związek ze zniknięciem jej rodziny sprzed wielu lat? Śledztwo zaczyna prowadzić Patrik Herdström, który jest znany z poprzednich części. Jakie będzie wyjaśnienie zagadki?

Autorka nie skupia się na samej intrydze kryminalnej, dużo uwagi poświęca również bohaterom. Przybliża ich sylwetki dotykając takich kwestii, jak trudy macierzyństwa, żałoba po stracie bliskiej osoby, problemy w pracy, czy gorsze chwile w małżeństwie. Postaci są ciekawie wykreowane i nawet po przeczytaniu ósmej części nie mam ich dość. Jednych bardzo polubiłam, inni mnie strasznie irytują, ale razem tworzą harmonijny zespół i nadają charakter książkom. To właśnie podoba mi się u Läckberg, że oprócz wątku kryminalnego, opisuje zwykłą codzienność. Takie połączenie sensacji z powieścią obyczajową jest całkiem niezłym rozwiązaniem i dobrze się czyta. Autorka również w jakimś stopniu przybliża kulturę Szwecji, co jest dodatkowym plusem. Książka jest napisana prostym językiem, czyta się bardzo szybko, a zakończenie nie jest aż takie łatwe do przewidzenia.

W moim odczuciu widać również wyraźną różnicę między kryminałami pisarzy z Północy, a na przykład tymi amerykańskimi. Ciśnie mi się na usta, że Fabrykantka aniołków to spokojna lektura, chociaż nie jest to do końca właściwe słowo. Chodzi mi o to, że jest zupełnie inne tempo, inna atmosfera, a przecież nie brakuje ciekawej intrygi, akcja też nie stoi w miejscu. Co mi się jeszcze podoba u Läckberg to to, że łączy zagadkę z przeszłości z toczącą się sprawą w teraźniejszości. Zabieg ten urozmaica lekturę i zawsze jest jedna tajemnica więcej do odkrycia. Czy ósma część sagi jest lepsza bądź gorsza od poprzednich? Powiedziałabym, że nie jest zła, ale rewelacyjna również, jednak mam sentyment do autorki i jeśli pojawi się kolejny tom, to na pewno przeczytam. Jeśli jeszcze nie znacie książek Läckberg, to serdecznie zachęcam.

Baza recenzji Syndykatu ZwB