Wyspa - Victoria Hislop

Tytuł oryginału: The Island

Tłumaczenie: Hanna Pawlikowska - Gannon

Stron: 431

Wydawnictwo: Albatros

Moja ocena: bardzo dobra

Spinalonga. Co kryje się pod tą nazwą? Jest to wysepka grecka w pobliżu Krety, która w latach 1903-1957 była kolonią trędowatych. Czytałam wiele opinii na temat książki Victorii Hislop, jedne bardzo pochlebne, inne zniechęcające i w końcu samej udało mi się przekonać, co kryje w sobie Wyspa. Autorka stworzyła niesamowitą historię z niewielkim tłem historycznym, która bardzo mnie zaciekawiła.

Alexis tak naprawdę niewiele wie o przeszłości swojej matki, pragnie poznać jej historię i odkryć sekrety. Udaje się do Plaki, małej miejscowości, która jest blisko położona wysepki Spinalonga - byłej kolonii trędowatych. Spotyka się z dawną przyjaciółką matki, która opowiada jej całą historię. Cofamy się na początek lat czterdziestych ubiegłego wieku i poznajemy rodzinę Petrakis, którą dotyka swoista tragedia. Okazuje się, że Eleni zachorowała na trąd i musi przenieść się na Spinalongę. To wydarzenie wiele zmienia w życiu całej rodziny, która od teraz musi żyć oddzielnie. Eleni próbuje zaaklimatyzować się w nowym miejscu, a jej mąż i córki muszą pogodzić się z odejściem ukochanej osoby. Jak potoczyły się ich dalsze losy?

Wyspa jest to w jakiś stopniu wielowątkowa saga rodzinna, poznajemy historię trzech pokoleń pełną sekretów i wstydliwej przeszłości. Jest to opowieść głównie o kobietach i autorka całkiem zgrabnie zarysowała bohaterki. Eleni sprawiała bardzo sympatyczne wrażenie i nie można jej było nie polubić, a jej dwie córki były zupełnymi przeciwieństwami, wyraźnie było widać kontrast między nimi zarówno w wyglądzie, usposobieniu, jak i nastawieniu do życia. Anna zupełnie nie zyskała mojej sympatii i tylko czekałam, aż się doigra. Z większym zainteresowaniem czytałam fragmenty dotyczące Marii i jej kolei losu. Hislop w ciekawy sposób przedstawiła mieszkańców kolonii trędowatych, ich porządek dnia codziennego, zapatrywania na nowe miejsce, emocje: począwszy od smutku, poprzez gniew i frustrację, na nadziei kończąc. Choroba zmieniała całkowicie dotychczasowe życie, ludzie musieli pożegnać się z rodziną, przyjaciółmi i jak wygnańcy przenieść się na wyspę, z której nie było powrotu.

Książka jest bardzo wciągająca, ciekawa historia przeplata się z opisami malowniczych zakątków Grecji. Autorka pokazuje, jak kiedyś osoby chore na trąd były wykluczane ze społeczeństwa, widoczna jest ignorancja i uprzedzenia innych. Ludzie tak naprawdę niewiele wiedzieli o tej chorobie, budziła w nich strach i odrazę, jednak specjaliści cały czas szukali leku. W książce jest opisane nie tylko życie kolonii trędowatych, ale również mieszkańców małej miejscowości na Krecie. Te dwa miejsce są ze sobą bardzo powiązane, bo oddziela ich tylko pasmo wody. Hislop wykreowała barwne postaci, których losy się ze sobą przeplatają, tworząc fascynującą opowieść. Książkę czyta się bardzo przyjemnie, można w niej znaleźć radosne chwile, małe intrygi i kłamstewka, jak i wzruszające momenty. Zachęcam wszystkich do sięgnięcia po Wyspę, ja spędziłam miły czas przy tej lekturze.