Biel nocy - Ann Cleeves

Tytuł oryginału: White Nights

Tłumaczenie: Maria Rei

Stron: 302

Wydawnictwo: Amber

Biel nocy to druga część szetlandzkiej serii kryminalnej autorstwa Ann Cleeves i jest to zarazem moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki. Czy udane? Niestety, po raz kolejny trafiłam na strasznego przeciętniaka. Powieść jest klimatyczna, intryga została dość ciekawie skonstruowana, ale książka w dużej mierze jest przegadana, akcja rozwija się powoli i jak na kryminał zawiera o wiele za mało dreszczyku emocji.

W miejscowej galerii odbywa się impreza, jednak frekwencja nie dopisuje, przyszło niewiele osób. Największą atrakcją tego wieczoru był atak histerii nieznajomego mężczyzny, który nagle padł na kolana i zanosił się niekontrolowanym płaczem, a później z przerażeniem stwierdził, że stracił pamięć. Następnego dnia ów nieznajomy zostaje znaleziony martwy, na pierwszy rzut oka wygląda to na samobójstwo, ale lekarz sądowy stwierdza morderstwo. Inspektor Perez musi ustalić tożsamość ofiary, ponieważ nikt nie kojarzy przybysza. Wraz z postępami śledztwa na jaw wychodzą sekrety mieszkańców wyspy. 

Plusem jest umiejscowienie akcji na Szetlandach, odizolowany zakątek pełen mrocznych sekretów, gdzie trudno coś ukryć przed pozostałymi. Wszyscy się znają, mają swoje sympatie i antypatie, niewyjaśnione sprawy z przeszłości, lub spory dotyczące codzienności. Nie można zaprzeczyć, że Biel nocy ma w sobie pewien urok, autorka pokusiła się o odrobinę opisów, które stwarzają swoistą atmosferę, nieco tajemniczą i ponurą. Do tej malowniczej scenerii Ann Cleeves dodała morderstwo, a sprawcy należy szukać wśród mieszkańców wyspy. Lubię takie małomiasteczkowe klimaty, gdzie najpierw jest okazja poznać wszystkich zainteresowanych, a potem można się zastanawiać, kto lepiej pasuje na mordercę: miejscowy awanturnik, właściciel restauracji, emerytowana nauczycielka, czy też zbłąkany turysta. Czy zdało to egzamin w przypadku tej książki? Po części tak, ponieważ niełatwo odgadnąć, kto jest sprawcą, można wytypować kilku kandydatów.

Przyznaję, że początek jest mało interesujący, akcja jest rozleniwiona i mimo zagadkowego trupa nie byłam specjalnie zaintrygowała tym morderstwem. Chciałam już książkę rzucić w kąt, ale nie lubię tak przerywać lektury, więc brnęłam uparcie dalej. I na szczęście fabuła się rozkręciła, na jednym zabójstwie się nie skończyło, a intryga okazała się dość zagmatwana. Zwłaszcza w drugiej połowie książki autorka niweluje nudę i próbuje wprowadzić trochę napięcia. Nie pamiętam, gdzie to usłyszałam, ale stwierdzenie, że nic tak nie ożywia akcji jak trupy, jest jak najbardziej słuszne. Kolejne morderstwo rozruszało nieco rozwleczoną fabułę i rozwój wydarzeń nabrał tempa, czego wcześniej brakowało. Mimo wszystko książki raczej nie pochłania się z wypiekami na twarzy, jak na kryminał jest to dość stateczna historia, chwilami aż za spokojna. Z jednej strony jest to ciekawa odmiana, a specyficzną, wyspiarską atmosferę można uznać za zaletę, ale fani napiętej akcji pełnej hałaśliwych zdarzeń mogą być rozczarowani. Biel nocy to przeciętny kryminał, ale może Was zauroczy ten osobliwy klimat powieści.