Potomstwo - Jack Ketchum

Tytuł oryginału: Offspring

Tłumaczenie: Bartosz Czartoryski

Stron: 285

Wydawnictwo: Replika

Moja ocena: przeciętna

Groza, brutalność, realizm i okrucieństwo są znakami rozpoznawczymi prozy Jacka Ketchuma. Moją pierwszą przeczytaną książką tego autora była Dziewczyna z sąsiedztwa, która zrobiła na mnie duże wrażenie, a przez wielu uważana jest za najlepszą i najbardziej przerażającą powieść twórcy horrorów. Inne tytuły również zapadły mi w pamięć i potwierdziły, że literatura grozy w wykonaniu Ketchuma zapewnia całą serię mocnych wrażeń. Potomstwo już samą okładką działa na wyobraźnię, ale w pełni nie oddaje tego, co czeka nas podczas lektury.

George Peters jest byłym szeryfem małego miasteczka w stanie Maine, lata służby i osobiste przeżycia sprawiły, że stał się wypalonym człowiekiem, który często sięga po butelkę. Pewnego wieczoru dochodzi do zbrodni, w mieszkaniu zostają znalezione makabrycznie okaleczone zwłoki, na domiar złego zniknęło niemowlę. To wydarzenie powoduje, że mężczyzna jest zmuszony cofnąć się do sprawy sprzed dziesięcioma laty. Peters był przekonany, że pozbył się klanu kanibali. Okazuje się jednak, że przeżyli, a w ich szeregach pojawiły się nowe osoby i ponownie wyruszyli na łowy. Aż strach pomyśleć, co czeka ich ofiary. Ludzie nie mają pojęcia, kto grasuje w ich okolicy, a policja tak naprawdę w pełni nie jest świadoma, co grozi mieszkańcom. Jak zapobiec kolejnym koszmarnym mordom?

Potomstwo jest kontynuacją książki Poza sezonem, jednak w niczym nie przeszkadza nieznajomość pierwszej części. Nie miałam problemu, aby odnaleźć się w fabule, która niestety nie miała w sobie nic zaskakującego. Autor z marszu zaserwował makabrę, która utrzymywała się na kolejnych stronach. Nie mogę powiedzieć, że książka nie robi wrażenia, bo nie zabrakło brutalnych opisów pełnych krwi i wylewających się wnętrzności. Mocnym akcentem są sami bohaterowie, tym razem nie chodzi o żadnego mordercę – dewianta, czy psychopatę w najgorszym wydaniu, a o kanibali, którzy są gotowi zrobić wszystko aby przetrwać. Okrutni w swoim działaniu żyją własnym rytmem i nie przebierają w środkach, aby osiągnąć zamierzony cel. Jednak miałam wrażenie, że tym razem autor troszkę sobie odpuścił. W innych jego powieściach studium postaci zostało porządnie zarysowane, więcej było o usposobieniu bohaterów i motywach, którymi się kierowali. W Potomstwie nie ma za dużo szczegółów, opis jest bardziej powierzchowny i ogólnikowy.

Autor od samego początku atakuje nas brutalnymi scenami i w całej krasie pokazuje z czym mamy do czynienia. Zabrakło mi jednak suspensu, takiego chwilowego wyciszenia i zmylenia pozorów, by na kolejnej stronie uderzyć znienacka i zszokować czytelnika. To moja czwarta książka Ketchuma, którą miałam okazję przeczytać i prawdę mówiąc, plasuje się na końcu. W Potomstwie nie ma napiętej atmosfery, tego dreszczyku ekscytacji, a fabuła jest nieco przewidywalna. Plusem na pewno są obrzydliwe opisy – oczywiście dla fanów tego typu literatury. Tym razem Ketchum mnie nie zachwycił, ale gdyby to było moje pierwsze spotkanie z tym autorem, możliwe że powieść zrobiłaby na mnie większe wrażenie. Mimo wszystko polecam, bo Jack Ketchum w swojej twórczości ma coś, co uzależnia i po prostu trzeba sięgać po kolejne jego książki.