Krucha jak lód - Jodi Picoult

Tytuł oryginału: Handle with care

Tłumaczenie: Michał Juszkiewicz

Stron: 613

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Moja ocena: dobra

Jodi Picoult porusza w swoich książkach trudne tematy, niektóre wzruszają, inne budzą kontrowersje. Czytelnik na pewno nie jest w stanie przejść obojętnie obok poruszanego problemu. Autorka obiektywnie przedstawia nam szereg argumentów, dzięki którym sami możemy ustosunkować się do omawianej kwestii. Mimo niełatwej tematyki książki Picoult są lekkie w odbiorze, ale nie oznacza to, że nie dają do myślenia. Wręcz przeciwnie! Autorka zmusza nas do refleksji i podczas lektury szukamy odpowiedzi na pytania. Jestem za, czy przeciw? Z którym bohaterem się utożsamiam, a który wzbudza we mnie niechęć, czy też niezrozumienie swoim postępowaniem?

Willow O’Keefe to bystra, pięcioletnia dziewczynka, która była długo wyczekiwanym dzieckiem. Przeżyła poród, chociaż lekarze nie dawali jej zbyt dużo szans. Dlaczego? Już w łonie matki złamała sobie siedem kości. Zdiagnozowano u niej osteogenesis imperfecta – jest to genetyczna choroba, która charakteryzuje się nadmierną kruchością kości. Wystarczy, że Willow się potknie, ktoś ją szturchnie, albo mocniej chwyci i dziewczynka trafia do szpitala, gdzie zakładają jej gips. Rodzice muszą być szalenie ostrożni, zwracać szczególną uwagę na każdy swój ruch, zabraniać córce mnóstwa rzeczy, które robią inne dzieci w jej wieku. Willow jednak się nie skarży, ma przecież kochających się rodziców i starszą siostrę.

Charlotte i Sean bardzo kochają swoją córkę, jednak ich życie nie jest usłane różami. Ile razy musieli tłumaczyć obcym lekarzom, że nie znęcają się nad dzieckiem, że częste złamania są winną choroby? Dochodzą jeszcze problemy finansowe, bo Willow przecież potrzebuje specjalistycznej opieki. I jak w tym wszystkim odnajduje się Amelia, siostra Willow, która w jakimś stopniu została zapomniana i odstawiona na boczny tor?

Nagle stajemy przed określeniem niedobre urodzenie. Państwo O’Keefe mogą zaskarżyć osobę, która prowadziła ciążę Charlotte, o błąd w sztuce lekarskiej. Choroba Willow powinna być zauważona o wiele wcześniej. I zaraz rodzi się pytanie: gdyby Charlotte wcześniej wiedziała o chorobie córki, zdecydowałaby się donosić ciążę? Dochodzi do spięcia między małżonkami, ponieważ nie są jednomyślni. Charlotte chce wywalczyć odszkodowanie, aby zapewnić Willow lepszą przyszłość. Sean nie wyobraża sobie życia bez córki i nie może się przemóc, aby ogłosić w sądzie, że nie powinna się urodzić. A jak Willow zareaguje na proces, w którym jej własna matka będzie zeznawać, że lepiej by było gdyby córka się nie urodziła? Sprawa o niedobre urodzenie zaczyna niszczyć tę rodzinę.

Charlotte bardzo mnie denerwowała, robiła z siebie męczennicę, zapominając że ma jeszcze jedną córkę. A z Amelią wcale nie działo się dobrze. Poza tym Charlotte pozwała swoją najlepszą przyjaciółkę, bo to ona właśnie prowadziła jej ciążę. Przekreśliła lata przyjaźni, chcąc dla swojej córki jak najlepiej. A jaka jest prawda? Może kobieta jednak żałuje, że Willow się urodziła? Choroba dziecka zawsze wzbudza emocje: współczucie, a w przypadku Willow również podziw dla jej siły i hartu ducha. W powieści Piocult widzimy zmagania rodziców, aby zapewnić córce jak najlepszy byt. Krucha jak lód porusza również kwestię aborcji, właściwych wyborów i tych nieprzemyślanych. Jedna decyzja pociąga za sobą całą lawinę niechcianych skutków. Co by było gdyby? Trudno odpowiedź na to pytanie. Można tylko spekulować.